Zamorskie posiadłości Francji

Francja zyskała miano imperium kolonialnego na początku XVII wieku. Od tego czasu zdobywała posiadłości kolonialne w różnych częściach świata, stając się drugim po Wielkiej Brytanii państwem, które posiada kolonie. W czasie największego jego rozkwitu zajmowało ono powierzchnię 10,6 mln km2, a zamieszkiwało je 55,5 mln mieszkańców (1914). Proces dekolonizacji w drugiej połowie XX w. znacznie uszczuplił francuskie posiadanie na świecie do zaledwie kilkuset tysięcy kilometrów kwadratowych słabo zaludnionych terytoriów. Po odzyskaniu niepodległości niektóre byłe kolonie francuskie nadal współpracują ze swoją dawną metropolią w ramach Wspólnoty Francuskiej. Natomiast język francuski jest w większości z tych krajów głównym językiem urzędowym.

Obecnie w skład Francji wchodzą posiadłości poza Europą. Są to cztery departamenty zamorskie: Gwadelupa, Martynika, Réunion, Gujana Francuska, dwie "zbiorowości terytorialne" (Collectivités territoriales): Mayotte, Saint-Pierre i Miquelon, trzy terytoria zamorskie: Polinezja Francuska, Nowa Kaledonia, Wallis i Futuna oraz Francuskie Ziemie Południowopolarne (Les Terres Australes et Antarctiques Françaises).

 

 

 
Polityka Prywatności